ساقی کوثرساقی کوثر، از القاب علی بن ابی طالب(ع)، به معنای کسی که از حوض کوثر دیگران را سیراب می‌کند. ۱ - معنا شناسی واژهساقی کوثر، ترکیبی اضافی از ساقی و کوثر است؛ این ترکیب در قرآن نیامده است، ساقی به معنای آب دهنده یا کسی است که به دیگری شراب یا آب دهد ، در گذشته ساقی به کسی می‌گفتند که آب را در پیاله می‌ریخت و به دیگری می‌داد.کوثر نیز به معنای خیر کثیر است. [۳]
دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، خرمشاهی، بهاء الدین،ج۲، ص۱۲۶۹
برخی از مفسران واژه کوثر را در نخستین آیه سوره کوثر، همان حوض پیامبر(ص) می‌دانند، که آب آن از شیر سفیدتر و از عسل گواراتر است، بنابر روایات شیعه و اهل سنّت، امام علی(ع) ساقی این حوض است. در اشعار نیز بارها به از حضرت علی(ع) به عنوان ساقی کوثر یاد شده است. [۷]
دیوان اشعار ابن یمین، ص۳۹-۴۰؛
[۸]
دیوان خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی، ص۷۴۳؛
[۹]
کلیات شمس تبریزی، مولوی، جلال الدین محمد،غزل ۳۲۱۳، ص۱۱۸۹؛
[۱۰]
منطق الطیر، عطار نیشابوری،ص۲۶.
۲ - پانویس
۳ - منابع•دیوان خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی، باهتمام سیدمحمدرضا جلالی نائینی و نذیر احمد، تهران، امیرکبیر، ۱۳۶۱ش. • ابن یمین فریومدی، دیوان اشعار، تصحیح حسینعلی باستانی راد، بی‌جا، انتشارات کتابخانه سنائی، ۱۳۴۴ش. • عطار نیشابوری، فریدالدین محمد، منطق الطیر (مقامات الطیور)، به اهتمام سیدصادق گوهرین، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۵۶ش. • سیوطی، عبدالرحمان بن ابی بکر، الدرالمنثور فی التفسیر بالمأثور، چاپ نجدت نجیب، بیروت ۱۴۲۱ق/۲۰۰۱م. • موفقبن احمد اخطب خوارزم، المناقب، چاپ مالک محمودی، قم، ۱۴۱۴ق. • طبری، احمدبن عبداللّه، ذخائرالعقبی فی مناقب ذوی القربی، قاهره ۱۳۵۶، چاپ افست بیروت (بی‌تا.) •حسن عمید، فرهنگ لغت عمید، سرپرست تألیف و ویرایش: فرهاد قربان‌زاده، ناشر: اَشجَع، چاپ نخست، ۱۳۸۹ش. • خرمشاهی، بهاء الدین، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، دوستان - ناهید، تهران، ۱۳۷۷ش. مدخل کوثر، ص۱۹۰۸-۱۹۰۹. |